کمـی بــا مـن مـدارا کـن کمـی بــا من مـدارا کـن

که خود را با تو بشنـاسـم، منه گم را تو پیدا کـن

تـــو را از شـب جــدا کــردم، تــو را از قصـــه آوردم

نمی شد با تـو بد باشم، نمی شد از تو برگــردم

نه از برگـم نه از جنگـل، نه از بــاران نه از شبنــم

نـه آن تعمیـــدی رودم، نه آن مریـم تــرین مریــــم

منــم همسقف دیــــروزی کـه عطــر خانگـی دارد

کـه دستـــان تــو را بایـــد به شام سفره بسپـارد

کمـی بــا مـن مـدارا کـن کمـی بــا من مـدارا کـن

که خود را با تو بشنـاسـم، منه گم را تو پیدا کـن

اگــر سختــم، اگــر دشـوار، اگــر سیل مصیبت وار

اگــر تلخم، اگــر بیمار، منـم از عشق تـو بسیـــار

منم هم خون و هم گریه که بغضش را به دریا داد

که از اوج پریــدن هــا، بر ایـن ویرانـه هـــا افتــــــاد

کمـی بــا مـن مـدارا کـن کمـی بــا من مـدارا کـن

که خود را با تو بشنـاسـم، منه گم را تو پیدا کـن

....