رفتــــــم.. مرا ببخش و نگـــو او وفـا نـــداشت

راهی بـه جــز گریــــز برایـــم نمــــانـــده بـــود

ایـن عشـق آتشیـــن پـــر از درد بــی امیـــــد

در وادی گنـــــاه و جنــونــم کشــــانـــده بـــود

رفتـــــم که داغ بوســـه پـــر حسـرت تــــــو را

بــر اشکهـــای دیـده ز لــب شستـشو دهـــم

رفتم کـه نــــاتمــــام بمــــانــم در ایــن سـرود

رفتم که با نگفتــــه بــــه خـــود آبــــرو دهــــم

رفتـــم ، مگـو مگـو که چـــرا رفت ، ننگ بـــود

عشق من و نیـــاز تــــو و ســوز و ســـاز مـــا

از پـرده ی خموشـی و ظلمت ، چو نـور صبح

بیــــرون فتـــــاده بـــــود بـه یک بـاره راز مـــــا

مـن از دو چشـم روشـن و گریـــان گریختــــم

از خنـــده های وحشی طوفــــــان گریختــــم

از بستــر وصــــــــال به آغــوش سـرد هجــــر

آزرده از ملامــت وجـــــــدان گــریــخـــتـــــــــم

ای سینـــه در حـرارت ســـوزان خــود بســوز

دیگــر ســراغ شعـلـــه آتــش ز مــن مگیــــــر

می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم

مرغی شـــدم به کنج قفس خسته و اسیــر

روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش

در دامـن سکــوت بـــــه تلخـــی گریـستـــــم

نـــالان ز کــرده هـــا و پشیمــان ز گفته هـــا

دیـــدم که لایق تـــــو و عشق تــــو نیستــم

"میان مشغله هایم گم شده ام... اما دلم برای هوایت همیشه بیکار است..."

ثبت شده در شنبه 91/12/26 ساعت 12:10 صبح توسط مخاطب خاص نظرات شما () |