امروز سوز سرما باز هم لرزی به تنم انداخت ..

خوشحال و ناراحت از این هیاهوی فصل ها ..

و بعد از مدت ها، تن لخت سرما را بر روی تنم حس کردم ..

بعد از گذشت فصل عاشقانه ام ..

با لمس این تفاوت، تقویم را نگاهی میکنم ..

و بر روی امروز خطی میکشم و در دل زمزمه میکنم؛

دیگر ریزش برگها شروع شد اما "روزهای بودنت"، تنها، خاطره ساز شد ..

با صدایی خسته از سر بی حوصلگی شعری را نجوا میکنم ..

"من و یک خانـه پـر از نبـودنت

من و خـاطـره، من و تنهـــایی

من و یک تصویـر مـات از تـو ..

همین .. "

اما میدانم که تکرار تو و تکرار آن روزها، لیاقت میخواهد ..

که یقین دارم چیزی به نام لیاقت برای تکرار لمس بودنت، در وجودم نیست ..

همیشه دلتنگی، بهانه خوبی برای تکرار اشتباه نیست ..

انگار سرمای این فصل، روی احساسم نقشی شکیل بسته ..

و اما در پاسخ پیامت ! .. حرفهایت به پارادوکسی غیر قابل حل تبدیل شده ..

باور کردنش سخت است .. باورهای کودکانه ام به دنبال احساس میگردند ..

اما این کودک هم با باورهایش دیگر مردی شده است ..

انتظار داشتن، توقعی ناشیانه است ..

بدنبال کشف احساسی هستیم .. اما حتی جایی برای هم در دل نداریم ..

ناشیانه منتظر معجزه ای هستم .. ببخش .. اما فقط نوشته است ..

یادت که میاید؟ من فقط حرفی بیش نیستم .. همین !

من کجـ ــا و شمــــــــا کجـــــــــــــــــــــا .. !!

حرفهایت هنوز تازه است ..

و آدمی آهنی از جنس "من"، قدرت حل این معادلات را ندارد پس کمی آسان بگیر ..

اما مطمئنا جواب این معادله به خوشبختی تو ختم میشود ..

تشخیص را به دوش من نگذار .. بگذار سنگین تر از قبل بمانم ..

حل گره ای که به تو برسد در دستانم نیست ..

ایمانم به تو را مدتی پیش به حراج گذاشته ام ..

نمیدانم در چه حالی هستی؛ شاید پشت سرم ناسزا بگویی ..

اما بدان شاکی نیستم، حق با توست، مثل حق انتخاب ..

زمان انتخاب توست ..

" دوستت دارم .. "