بگــذار سر بــه سینـــه مــن تــا که بشنــوی

آهــنـــگ اشـتــیــــــاق دلــــی دردمـنــــــد را

شایـد که پیش ازین نپسندی به کار عشـق

آزار ایـــن رمــیـــــــده ســــر در کـمـنــــــــد را

بگـــذار سر بـــه سینــــه من تـــا بگــــویـمت

اندوه چیست عشق کدامست غم کجاست

بگــذار تـا بگــویمت ایــن مـرغ خستـه جـــان

عمری است در هوای تـو از آشیـان جداست

دلتنـگم آن چنـــان که اگــر ببیـنـمت بـه کــام

خــواهـــم که جــاودانـــه بنـــــالم بـه دامـنـت

شـایــــد که جـــــاودانه بمـــــانی کنــــار مــن

ای نازنیــــن که هیــچ وفــــــا نیست بـا منـت

تــــو آســمـــــــان آبـــــی آرام و روشــــنـــــی

مــن چـــون کبــوتــری که پـــرم در هــوای تـو

یک شب ستـــــاره های تـــرا دانه چیــن کنم

با اشک شــرم خویــش بریــــزم بـه پــای تــو

بگـــذار تــا ببـــوسمت ای نـوشخنــــد صبـــح

بگـــذار تــا بنـــوشمت ای چشـمــــه شـــراب

بیمـــار خنــــده هــای تــوام بیشتـــــر بخنـــد

خـورشیـــــد آرزوی منــــی گـــرم تــر بـتـــــاب

"استاد فریدون مشیری"